Her iyi olmak isterdim.
İyi bir insan, iyi bir baba
İyi iyi iyi...
İyilerin sonudur belki hep kötülenmek
Bir teşekkür beklerken
Bir şefkat tokadı gibi yüzümde patlayan
“Bıktım artık sözleri”…
Ben her şeye kani gelmişken
Kandığımı bırakıp kanmadığıma inanmaya başlarken
Beni bulur muhakkak, her hafta boğarcasına,
Aklımın iyiliğe sattığını sandığım kuruntular.
Sonra alır alnımın ateşine şekvanın yalancı baharı
İnanmak kanmak olur ağrıları kesilince başımın
Sonra gelecek derim, bir gün mutlaka
Eser geçerim belki
Her şeyi atıp derdin kendi çöplüğüne
Ama çoğu zaman derdim kalır, ben olurum derdin kendisi
Keşke bırakamasaydım derim o zaman
Aklımın inandığını bırakıp, yalanıma aldandığıma üzülürüm
Keşkeler beni almasa, keşkeler derdim olmasa…
Ahh… gün olur geçemem yolları bir bir hayra açılsa
Yolunu bulsa şu iki yüzlü hayat paçavrası
Ben yalnız kendim olabilsem…
Sevdiğimi alıp sevmediğimi bırakıp kendi yalanlarına
Alıp onları seyretsem geçmişi. Şimdi daha iyi desem.
Geçmişim geçmişte kalsa.
Ben yalnız ait olduklarımın geleceği olsam.
Nerede o günler
Hangi akılda, hangi taşın altındalar
Ölümü yaşamayı ve
Ona koşturan sigarayı bir bırakabilsem
Bir bırakabilsem
Bir bırakabilsem…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder