en sevdiğim

Gözlerin;
Alnımdan vuran, içimi kor gibi yakan 
Öyle sere serpe uzanmış bedenime 
Ama dokunmadan elin elime 
Ruhumun her yerinde izler bırakan 

Dokunsaydın keşke 
Hiç olmazsa, yalan da olsa 
Bir damla gözyaşın besleseydi ruhumu 
Dinseydi, dindirseydin işte 
Bin yıldır sana olan susuzluğumu 

Her gün vuruluyorum dön bak! 
Saklama suskun gecelerimin faillerini 
İçtiğim sigarayı, kurduğum hayallere 
Paslı bir kilit gibi kilitlendin yüreğime 
Rüveyda, ruhumu mezara çevirme 

Bakıp durma nolur öyle uzaktan 
Gözlerin anlamsız cümleler kuruyor 
Dudakların neden yalan söylüyor 
Neden hala konuşurken "siz" diyor 
Dudakların Rüveyda, neden beni sevmiyor 

Geç kaldım ben yaşamaya 
Kaybolmuş bir söz oldum 
Kimsesiz bir çoban kavalında 
Bul beni sensizligin ıssız dağlarında 
Çağır beni, söyle beni, sev beni Rüveyda 

Kaybolurum birkaç gün yokluğunda 
Sahilde akşam olur, sen yakamoz olursun 
Görünürsün, gülümsersin, belki seversin 
Belki haberim yok edasıyla üzerinde gezersin 
Rüveyda, üzerinde süzüldüğün derya benim. 

İşte saçın, işte gözün, ay gibi yüzün 
Ah Rüveyda neden bu kadar körsün...