GÖNÜL DAMLASI

Nasihatim sana, herzeyle iştigali bırak;
Adamlığın yolu nerdense,
Bul da girmeye bak.
Adam mısın;
Ebediyen cihanda hürsün, gez;
Yular takıp seni bir kimsecikler sürükleyemez.
Adam değil misin oplum;
Gönüllüsün semere;
Küfür savurma boyun kestiğin semercilere.

MEHMET AKİF ERSOY

GÖNÜL DAMLASI

Nasihatim sana, herzeyle iştigali bırak;
Adamlığın yolu nerdense,
Bul da girmeye bak.
Adam mısın;
Ebediyyen cihanda hürsün gez;
Yular takıp seni kimsecikler sürükleyemez.
Adam değil misin oğlum;
Gönüllüsün semere;
Küfür savurma boyun kestiğin semercilere.
                 Mehmet Akif ERSOY
ne güzel demiş üstad. oturup herşeyden şikayet eden tüm cihanı kendi dar kafası kadar sanan insanlara güzel bir şiir. adamlığın yolu neresidir? elbette üstad diğer şiirlerinde bunun da tarifini vermiştir. sizce de günümüz insanının en çok başının ağrıması da bu adamlık meselesi olabilir mi?

GÖNÜL DAMLALARI

Ah memleketim

Havası içime dolsa şimdi

Son nefes gibi vermek istemesem

Suyunu içsem yaylalarının soğuk pınarlarından

Kansam doya doya orucumu açar gibi

Uzaklardan türkülerden alırım kokunu

Şırıl şırıl akan dereleri

İlk okula giderken adamlığımı ispat ettiğim selleri

Geçsem şimdi yalınayak, ıslansa paçalarım

Bir gölet bulup içine atsam kendimi

Dertlerimi, toprağına olan hasretimi

Yıkasam terimi, kirletilen kalbimi

Versem şöyle bir yağmur altında

Aldığım, verilen ne varsa şu hayata

Cebimde kalan üç beş kuruş gibi

Atsam kurtulsam boyun bağımdan

Bıraksa yakamı, çekse elini

Minneti sevmediğim gibi

Alacağım da kalmasa, vereceğimde

Yalnızca kendim kalsa

Memleketim kalsa

Huzur dolu günlerim, neşeli gülüşlerim kalsa

Kendi kendime gülsem çocukça

Sırtımı yaslasam yine baksam pamuk gibi göklere

İçimdeki kaybetme hissini atsam oralara

Elimde olmayanın değil olanın tatlı olduğu bir dünyada

Çalsam ıslığımı,

Babam yeterdi harçlığıma

Oğlum yeterdi yalnızlığıma

Kızım severdi yüzümü öperdi doya doya…

Üsküdar 08.12.2012 cumartesi saat 01:42

gönül damlası

Büyük hayallerim vardı hep

Zirvesinde yalnız kartallar olan

Rüzgârı soğuk, karı tipi olan

Bir sinek kanadını çırptı

Ve hayatımın bir parçası kaydı

Sora anladım

Kendime kartal fakı yerine

Sineklik almalıymışım

Üsküdar 16.05.2011

SEVDİĞİM ŞİİRLER

Vardım ki yurdundan ayağ göçürmüş,
Yavru gitmiş ıssız kalmış otağı,
Câmlar şikest olmuş meyler dökülmüş,
Sâkîler meclisten çekmiş ayağı.

Hangi dağda bulsam ben o maralı,
Hangi yerde görsem çeşmi gazalı,
Avcılardan kaçmış ceylan misâli,
Gitmiş dağdan dağa yoktur durağı.

Lâleyi sünbülü gülü hâr almış,
Zevk ü şevk ehlini âh ü zâr almış
Süleyman tahtını sanki mâr almış.
Gama tebdîl olmuş ülfetin çağı

Zihnî dehr elinden her zaman ağlar,
Vardım ki bağ ağlar bâğıbân ağlar.
Sünbüller perîşân güller kan ağlar,
Şeydâ bülbül terk edeli bu bağı.

                           ZİHNİ

SEVDİĞİM ŞİİRLER

SESSİZ GEMİ

Artık demir almak günü gelmişse zamandan,
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.

Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol.

Rıhtımda kalanlar bu seyahatten elemli,
Günlerce siyah ufka bakar gözleri nemli.

Biçare gönüller. Ne giden son gemidir bu.
Hicranlı hayatın ne de son matemidir bu.

Dünyada sevilmiş ve seven nafile bekler;
Bilmez ki, giden sevgililer dönmeyecekler.

Bir çok gidenin her biri memnun ki yerinden.
Bir çok seneler geçti; dönen yok seferinden

YAHYA KEMAL BEYATLI